Ik doe het niet. Anders moet ik weer erin gaan, mij aanpassen. En dan stinken mijn handen weer heel november naar ajuin door het mosselfeest, vriest er een tweede teen van mijn voeten, heb ik weer geen tijd om dingen te doen die niets met de chiro te maken hebben, lig ik weeral nachtenlang wakker omdat ik er niet ga komen met die woordenlijsten Russisch, heb ik weeral maandag overal pijn en moet ik weer spelen uitleggen aan kinderen die er niets van snappen. Als er iets is dat ik chirogewijs niet kan, dan is het uitleggen hoe een bosspel werkt.

Wel jammer van het bosplassen en de gratis Kriek, en van alle andere dingen waar ik nu al onnoemlijk veel spijt van heb. Alleen op de chiro wordt mijn truukje met spaghetti in- én uitslikken ten volle gewaardeerd. Maar anders moet ik er toch weer uitgaan op termijn en dat is zo ongeveer het moeilijkste dat ik ooit gedaan heb.

Dus eigenlijk heb ik mezelf een plezier gedaan.