Ik zou zó graag een weekend naar Krakau gaan, er zitten daar nog een paar mensen van vorig semester. Bijvoorbeeld begin december, maar even realistisch zijn, daar heb ik geen tijd voor en eigenlijk ook geen geld, nu ik op de boekenbeurs mijn boekje (mwaha) nogal te buiten ben gegaan. Met niets dan positieve gevolgen, dat wel, nu moet ik niet om de avond voor het boekenrek staan drentelen in pyama om te zien welk boek ik kan herlezen.

Als de prof in Polen een vraag stelde, dan had iedereen zo een mooi gefundeerde mening klaar over boek, tekst, schrijver, tijd, politiek, vertaling. In Engels met verschillende accenten uitgelegd. Funta kwam uit Turkije en kon nauwelijks Engels, las de boeken die we moesten lezen niet en kwam daar eerlijk voor uit. I is reading Devil wears Prada. Is very famous. Fritz zag er veel te punk uit om - heel bevooroordeeld - zo intelligent te zijn. Nina's accent was degoutant Amerikaans. Joshua was ongeloofelijk homo en dus ook bijzonder knap.

Ik was Marta en kwam uit het lievelingsland van mijn lievelingsprof. Meer voordelen kan je niet hebben. Ik ben hoe langer hoe meer terug Maartje, enkel de Poolse uitwisselingsstudente onder mijn vleugels noemt mij nog Marta, en ik kom ook minder en minder expliciet uit België. De lessen worden hoe langer hoe vervelender. De manier waarop iedereen in een Poolse les heel hard zijn best doet om niet te antwoorden, daar word ik krankzinnig van. Ik kan heus niet altijd antwoorden. Argh.

Maar mijn bed slaapt beter, ik mag er niet aan denken wat mijn Pools bed met mijn rug zou doen.