Ik stond in de colruyt met een lasagna en een blikje cola light - als ik dan toch alleen voor de teevee ga eten doe ik dat liever meteen juist, met ongezonde dingen. Een slaatje krijg ik in de zetel niet binnen. Maar goed, er stond daar zoveel volk zoals dat alleen daar kan en ik had toch mijn colruytkaart niet mee, dus zette ik de lasagna waar ik hem genomen had en het blikje ernaast.

Hopelijk is er later op de avond iemand gepasseerd die wou dat er daar ook cola koelstond, dan ben ik vast weer een stukje dichter bij mijn persoonlijke nirvana - de lofbetuigingen van alle mensen die ik ooit geholpen heb in de supermarkt, laatst nog een gedrongen dame die persé koffie van het hoogste schap moest hebben, daar moest ik ook voor klimmen op het onderste schap van de koffie. Amai gij durft, zei ze. En in Polen heb ik ooit een meneer Ardeense hesp aangeraden, maar die kon daar niet mee lachen, de chauvinist.

Anyway, toen stond ik een halfuur later in de delhaize. Quatsch natuurlijk, want op die tijd had ik al lang thuisgezeten met mijn lasagne dampend op de salontafel. En iederéén weet dat het daar duurder is - dat is bewezen door wetenschappers. Maar goed, die extra lichaamsbeweging helpt mijn avondeten te verteren, 't is altijd dat.

Toen ik buitenkwam was het stikdonker, terwijl ik nog bij avondlicht vertrokken was. Zolang heb ik ook niet staan twijfelen tussen 365 en Come a Casa. De keuze tussen cola light en pepsi max maakte ik pas toen ik de tweede frigo zag waar zich ook pepsi in koelde, in de delhaize heb je daar jammer genoeg geen helden voor nodig.