Krakau is een prachtige stad. De historische gebouwen zijn echter decennialang verwaarloosd en zien er vaak een beetje sjofel uit, maar er bestaat een algemene tendens om gevels, voordeuren en binnenpleintjes op te kalefateren. Overal hangen grote reclamepanelen om ontmantelde gevels te bedekken. Op die reclamepanelen worden dan geweldig grote spots gericht, zodat elke Pool kan zien dat hij, afhankelijk van zijn positie op de grote markt, met Skoda dan wel met Opel hoort te rijden, en vooral niet met Trabant.

Zo schreeuwen er wel meer dingen om aandacht, lichtreclames hangen aan elk stukje beschikbare gevel, alsof iedere handelaar na 1989 meteen een eigen glitterbord heeft laten maken. Ik zou wel een lichtpanelenmeester geweest willen zijn, in het begin van de jaren '90. Winst verzekerd, en ik had er wel voor gezorgd dat mijn eigen paneel het mooist was.

Het heeft iets melancholisch, het hoort bij Krakau zoals bagelverkopers, maar tegelijk doet het vaak iets van schoonheid af aan het straatbeeld. Maar wie kon in die eerste kapitalistische momenten voorzien dat de lichtreclames die toen zo vol verwachting flikkerden dat elke Pool er een verwachtingsvolle toekomst in zag, tien jaar later al lelijk zouden zijn, en gedateerd, en nog maar een onzekere echo van wat alle Polen toen dachten?